Bu blogu yazmaya baslama amacım yıllarca beklediğim kuzumla yaşadığımız anları ve bir mucizenin gelişimini paylaşmaktı. Lakin bu konuda pek bir adim atamadim. Ara sıra defterime yazmakla kaldım. Ama bugünlerde herşey tepetaklak oldu. Kızımın babasiyla yolları ayırma noktasındayiz. Bu noktaya nasıl geldiki ara ara yazarım, belki birilerine fikir verir. Ama bundan sonra ne olacak ve biz kızımla beraber nasıl üstesinden gelecegiz, önce kendimi sonra kızımı nasıl mutlu ve ozguvenli birer birey haline getirecegim, onu da zaman gosterecek. Önce kendimi diyorum çünkü mutsuz bir annenin çocuğu kesinlikle mutsuz oluyor.
Evet bu yaşta 12 yıllık evliligimin ve hayatimin dönüm noktasında kendimi arayacagim.
Gorusmek uzere günlük
Tarkyalı Muhabbeti
3 yıl önce
